Ağlamak

Ağlamak… Duygusal, daha doğrusu emosyonel bir reaksiyondur. İnanabiliyor musunuz? Ağlamanın nedeni hala bilinmez… Bu konu aklıma geldiğinde epey bir düşündüm. Gerçekten çok değişik nedenle ağlar insanoğlu. Bir yakının ölümü, karnı acıkmış bir bebeğin hali, kaybedilmiş bir maç, ayrılıklar, sevilen kişi tarafından reddedilmek, ağır bir hastalığa yakalanmak, ağrı duymak vs vs vs… Sanki bir genelleme yapmak isterseniz daha çok yenilmek, kaybetmek den dolayı ağlarsınız. Demek biraz daha zorlarsak, kısaca, eksiklik hissinden dolayı ağlarız diyebilirim. Eksiklik hissi ve gözyaşları arasındaki ilişkiyi destekleyecek bir başka yaklaşım da şu olabilir; malum, ağlayan insana karşı acıma hissedersiniz. Ağlamasına dayanamazsınız. Önce yardım etmek istersiniz. Sonra uzarsa, acırsınız. Nihayet, özellikle de eksikliği hangi alanda hissettiğini anlamıyor ve o nedenle empati kuramıyorsanız kızmaya da başlarsınız. Tüm bunlar ağlayan kişinin size hissettirdiği bizzat kendi eksiklik hissiniz olsa gerekir. Eksiklik hissinizi gideren, söylemesi zor ama baston değneği gibi kullandığınız insanlar vardır, işte onları kaybettiğinizde ağlarsınız. Aynı insanlara hasret duyup aynı mekanizma ile ağlamak gelir içinizden. Sevinçten de ağlarsınız. Sevinirsiniz, çünkü ilginç şekilde eksikliğin üstesinden gelmişsinizdir. Ve fakat aynı nedenle ağlarsınız zira eksiliğinizi, yaşadığınız o hissi hatırlarsınız. En çok depresyona girdiğinizde ağlarsınız. Çünkü eksikliğin en yoğun hissedildiği süreçten geçmektesinizdir. Çok yaşlılar ve çok gençler, çocuklar, hatta bebekler ve kadınlar daha çok ağlar. Çünkü onlar daha kolay eksiklik hissederler!. Aslında, iyi bilinen bir gerçek vardır. O da insanoğlunun zayıf olduğu gerçeğidir. Eksik olmak doğamızda vardır. O halde ağlamaktan öte yapabilecek ne vardır? Demek ağlamak eksikliği inkar değil kabul etmektir. Nefsi köreltmektir. Ne güzel şeydir ağlamak… Şöyle hıçkıra hıçkıra. Ben eksiğim, hatta ben bir hiçim manasına… Eksikliği hissedemeyenlere, kendini dev aynasında görenlere acırım. Acırım içlerine akıttıkları göz yaşlarına…