İntihar

İntihar… Değişik nedenlerle intihar edilmektedir. Sosyal, ekonomik, politik, psikolojik ve biyolojik nedenler sıralanabilir. Tüm bunların ortalama özelliklerinden söz etmeye çalışacağım. Belki de insanoğlunun kendine verdiği değerin maksimum düzeyini gösterir. “Her şey ve hatta kendi bedenim, zaman-mekân, geleceğim bile bana ait” diyenlerin işidir. Kendinize ne kadar çok değer atfederseniz, ümitsizlik ve çaresizlik o kadar büyük etki yaratır. Düşünün bir kez ancak Tanrı hiç ümitsizliğe ve çaresizliğe kapılmaz. Kendini o noktada değerli görenlerin ümitsiz ve çaresiz bir durumda hissedeceği şeyi bir hayal edin. Güzelliğini yitirme korkusu taşıyan bir sinema oyuncusu kadın mesela, ya da iktidarını kaybetmekte olan megaloman bir politikacı, ölümle burun buruna olduğunu hisseden, kendisine ölümsüzlüğü biçmiş bir önemli! Kanser hastası, parasıyla herkesi satın aldığına inanmış bir müflis iş adamı hayal edin. Aklınıza gelen hiç mi örnek yok? Bence olmalı… Bir hatırlayın bakalım intihar edenlerin ardından ne geçer aklınızdan? İntihar edenlerin arkasından fazlasıyla “ukala” insanmış diye düşünenler yok mu aranızdan? Detaylara bir bakmak gerekir. Bir anda gözü kararıverir insanın. Camdan aşağı atıverir kendini. Düşerken pişmanlık hisseder mi? Düşüp te sağ kalanlara bakılırsa, evet, pişmanlık hissi vardır onlarda. Toplumsal ve/veya önem verilen kişilerde psikolojik etki hayal edilmektedir. Yaptıklarından dolayı ne kadar da azap çekeceklerdir. Kahrolmaları istenmektedir. Cehenneme kadar yolları vardır. Kurtarıcı şeylere de bir bakın! Kızımı düşündüm son anda! Ah oğlum olmasaydı! vs. vs. derler çoğunlukla. Bir de bakarsınız ki hayata tutunmaları da narsisizmin bir ürünü olmakta. Kendilerinden çok sevdikleri ama kendilerine ait insan ya da objelere tutunmakta… İntihar girişimine önlem almak mümkün müdür? Bu soru hep sorulur. Bence risk altında olanlar bellidir. Daha önce girişimi olanlar, fikir düzeyinde bile olsa aklından ciddi şekilde intiharı geçirenler, Psikiyatrik ya da organik bir hastalığı olanlar, maddi kaybı büyük olanlar, prestijini yitirenler vs. hepsi risk altındadır. Çare olarak evvela şu en büyük zaaftan, bencillikten, büyüklenmecilikten, kibirden kurtulmak gerekir. En büyük günah olması belki de narsisizmin son perdesi olmasındandır. Ümidini kaybedenler son bir çift sözüm var… Hayat her ne kadar sonu olan bir şey ise de yaşanması gerekir. Unutulmamalıdır ki, yarın ne olacağını ancak Allah bilir…